Η γονάρθρωση ή, όπως μερικές φορές λανθασμένα αποκαλείται, η γονοάρθρωση (αρθροπάθεια της άρθρωσης του γόνατος) είναι μια χρόνια νόσος που έχει σταδιακά προοδευτική πορεία, που συνοδεύεται από εκφυλιστικές αλλαγές στον χόνδρινο ιστό της άρθρωσης.
Καθώς η ασθένεια εξελίσσεται, ένα άτομο μπορεί να χάσει εντελώς την ικανότητα να κινείται ανεξάρτητα. Η έγκαιρη διάγνωση και θεραπεία της γονάρθρωσης καθιστά δυνατή τη διακοπή της παθολογικής διαδικασίας και τη διάσωση ενός ατόμου από τον πόνο.
Τις περισσότερες φορές, αυτή η παθολογία διαγιγνώσκεται σε μεσήλικες και ηλικιωμένους, αλλά μπορεί να εμφανιστεί και σε νέους. Οι γυναίκες έχουν πολλές φορές περισσότερες πιθανότητες από τους άνδρες να εμφανίσουν αυτή την ασθένεια. Σε αυτό το άρθρο, θα εξετάσουμε τα κλινικά σημεία και τις τακτικές θεραπείας της γονάρθρωσης.
Τα κύρια κλινικά σημεία της γονάρθρωσης
Όπως έχουμε ήδη πει, η γονάρθρωση έχει σταδιακά προοδευτική πορεία. Έτσι, στα αρχικά στάδια ενός άρρωστου, πρακτικά τίποτα δεν ενοχλεί, αλλά με την πάροδο του χρόνου, τα συμπτώματα εντείνονται.
Το κύριο κλινικό σημάδι είναι ένας ελαφρύς πόνος στο γόνατο που εμφανίζεται κατά τη διάρκεια παρατεταμένης ή βαριάς σωματικής άσκησης. Ο ασθενής υποδηλώνει κάποιο αίσθημα δυσκαμψίας στην άρθρωση, εμφάνιση συνδρόμου πόνου «αρχής» (εμφανίζεται στην αρχή της κίνησης, περνώντας μετά το άτομο που «διασπείρεται»).
Με αυτή την ασθένεια, δεν υπάρχουν εξωτερικές αλλαγές στο γόνατο. Μερικές φορές οι άνθρωποι παρατηρούν κάποιο πρήξιμο.
Καθώς η ασθένεια εξελίσσεται, ο πόνος γίνεται πιο έντονος. Το σύνδρομο πόνου εμφανίζεται ακόμα και με μικρή σωματική δραστηριότητα, γίνεται πιο έντονο με παρατεταμένο φορτίο στο γόνατο. Κατά τη διάρκεια της ανάπαυσης, ο πόνος υποχωρεί, και στη συνέχεια επιστρέφει ξανά με την επανάληψη της κίνησης.
Στο μέλλον, το σύνδρομο πόνου γίνεται σταθερό, παρόν τόσο κατά την άσκηση όσο και κατά την ηρεμία. Οι κινήσεις στην άρθρωση είναι περιορισμένες, όταν το γόνατο είναι λυγισμένο, ακούγεται ένα τραχύ τρίξιμο. Με έντονες παθολογικές αλλαγές, το γόνατο παραμορφώνεται, γεγονός που περιορίζει περαιτέρω την κίνηση.
Πώς αντιμετωπίζεται η οστεοαρθρίτιδα του γόνατος;
Η θεραπεία της αρθρώσεως της άρθρωσης του γόνατος συνίσταται τόσο σε μη φαρμακευτικές όσο και σε φαρμακευτικές μεθόδους, χειρουργική επέμβαση εάν είναι απαραίτητο.
Συνιστάται στους ασθενείς με αυτή την ασθένεια να αποφεύγουν το άγχος στο γόνατο, να προσπαθήσουν να το ξεφορτώσουν όσο το δυνατόν περισσότερο με τη βοήθεια διαφόρων ορθοπεδικών συσκευών, μπαστούνια. Το πιο σημαντικό σημείο είναι η απώλεια βάρους. Το 2017, επιστήμονες από το Ιατρικό Πανεπιστήμιο δημοσίευσαν μια εργασία στην οποία διαπιστώθηκε ότι η παχυσαρκία αυξάνει την πιθανότητα εμφάνισης γονάρθρωσης κατά 4-10 φορές και εμφανίζεται σε κάθε τρίτο ασθενή.
Επιπλέον, σε ένα άρρωστο άτομο συνταγογραφούνται ειδικές θεραπευτικές ασκήσεις, διαδικασίες φυσιοθεραπείας, για παράδειγμα, θεραπεία UHF.
Όσον αφορά τη φαρμακευτική θεραπεία, μπορεί να συνιστώνται μη στεροειδή αντιφλεγμονώδη φάρμακα για τη μείωση του πόνου. Με την αναποτελεσματικότητά τους, πραγματοποιούνται ενδοαρθρικές ενέσεις γλυκοκορτικοστεροειδών. Επίσης, το σχέδιο θεραπείας συμπληρώνεται με χονδροπροστατευτικά, ενέσεις υαλουρονικού οξέος.
Σημειώστε ότι οποιοδήποτε φάρμακο μπορεί να χρησιμοποιηθεί μόνο σύμφωνα με τις οδηγίες του γιατρού.
Στα μεταγενέστερα στάδια της νόσου, η κύρια μέθοδος θεραπείας είναι η χειρουργική επέμβαση, η οποία συνεπάγεται την αντικατάσταση των αρθρικών επιφανειών με τεχνητά εμφυτεύματα.